ستاره ی شبای من ...

 

دارم می میرم آشنا
نَبضِ دلم نمی زنه
رگ دوباره ی جنون
این دفعه نوبت منه 

می میرم از غیبت تو
آواره، بی خونه می شم
یه رازی هست توی دلم
جز تو به هیچکی نمی گم
همنفسِ باد خزون
غربت نشین ِ لحظه هام
تنها تو می فهمی منو
دنیا رو بی تو نمی خوام 

 

 ستاره ی شبهای من   

ببین هوا ابری شده
اگه نمی بینم تو رو
دل به کسِ دیگه نَده 

 
نزار زمستونی بِشم
اسیر ویرونی بِشم
بزار بمونم تو نِگات
همون که میدونی بشم