•*.I♥U نباشی دیوونه می شم ....•*.I♥U
(¯`¤._ عاشقانه های مریم _.¤´¯)•*.I♥U نباشی دیوونه می شم ....•*.I♥U
(¯`¤._ عاشقانه های مریم _.¤´¯)امشب...
قلبم امشب
از دردِ غمی
به خودش می پیچد
من به دنبال کلامی درذهن
که بگویم
چیست این غم
و نمی یابم کلامی
بارها پرسیدم از خود
شعر گفتن ها را چه سود
نه کسی می خواند
نه کسی می شنود
واگرهم که شنید
تو بدان
عمق کلامت رانمی فهمد...
کبوتر کبود ...
نفس میکشد .... ....
کبوتر بیگناه خود را بر پنجره میکوبد.............
جایی در دلم ترک میخورد........
کبوتر پر هایش میریزند
جایی در دلم میسوزد..........
میسوزد ...
میسوزد....
میسوزد ...
و کبوتر سینه اش کبود میشود
حسرت...
در این دنیا که گه تاریک و گه سرد است
و ناگه می شود لبریز اندوه و همان گه غرق در
حسرت
و گه گاهی ، هر از گاهی میان باید و شاید
که باید رفت و شاید و ماند
در این دنیا که باید بود؟ چه باید کرد؟
در این دنیا که چون دل بر کسی بندی
به ترفندی همه دل بستگی هایت حبابی پوچ برآب
است
چه باید کرد؟
من آواره خسته، در این دنیا، در این ویرانه،
وانفسا
به دنبال چه میگردم نمی دانم، و یا شاید که
میدانم و می ترسم
میترسم..........
میترسم از این ظلمت، از این تاریکی بی حد
و بیزارم از این دل بستن و کندن
از این ماندن ولی رفتن
وزین عشق
از این سرگشتگی هایم
از این دنیا، از این تکرار بیهوده ولیکن سخت
پا برجا
چه بیزارم،
چه بیزارم از این ماندن
و این گه گاه و گاهی ها
و شایدها
چه بیزارم از این......
دورم از تو ...
دورم از تو
بی قرار گرمایی دلت ، می لرزم اینجا
احساس می شوی ...
چون سایه ی خمیده بر دیوار
می رقصی بر بی تابی من
و چه نزدیک است خاطراتت
چسپیده به ذهنم
نقش بی همتای رخسار تو ...
دلتنگی ام را می پوشانم
با بستری از کلمات
اما باز
کسی در دلم
تو را صدا می زند
ای آرامش دهنده ی شب های بی قراریم ...
رنگ هذیان...
کدام راه است
که پای خسته را نشناسد
کدام کوچه
خالی از خاطره است
و کدام دل
هرگز نتپیده
به شوق دیدا ر
بیا
تا برایت بگویم
از سختی انتظار
که چگونه
در دیده های بارانی
رنگ هذیان به خود می گیرد
تو باش ...
عشق من
تو باش
نه برای اینکه در این دنیای بزرگ تنها باشم
تو باش
تا در دنیای بزرگ تنهاییم
تنها ترین باشی
ستاره ی شبای من ...
دارم می میرم آشنا
نَبضِ دلم نمی زنه
رگ دوباره ی جنون
این دفعه نوبت منه
می میرم از غیبت تو
آواره، بی خونه می شم
یه رازی هست توی دلم
جز تو به هیچکی نمی گم
همنفسِ باد خزون
غربت نشین ِ لحظه هام
تنها تو می فهمی منو
دنیا رو بی تو نمی خوام
ستاره ی شبهای من
ببین هوا ابری شده
اگه نمی بینم تو رو
دل به کسِ دیگه نَده
نزار زمستونی بِشم
اسیر ویرونی بِشم
بزار بمونم تو نِگات
همون که میدونی بشم
آرامترازهمیشه...
آرامم
هم جنس نگاهت
هم رنگ دستهایت
گاه سرخ وگاه گاهی سبز...
درست است که دلتنگتم
درست است که شانه هایت اینجا نیست
اما
دستهایت اینجاست
نگاهت...
صدایت...
خنده ات!
دیگرچه می خواهم
هیچ!
دستهایت را دردستهایم جا گذاشته ای!
نگاهت را درنگاهم،
وخیالت را درخیالم...
ومن،
آرامم!
آرامترازهمیشه
زندگی...
زندگی، خاطره است.
زندگی، یک خواب است.
زندگی، خواب ِ یک خاطره است.
زندگی، خاطره ی یک خواب است.
زندگی : یک سره گُل
یک سره آوازِ پرنده
زندگی : یک سره رنگ
یک سره نغمه ...
زندگی، یک زنِ زیباست
که در این روزِ بهاری
زیرِ باران
بچّه ای را می دهد شیر.
زندگی، بچّه ای است
که در این روزِ بهاری
زیرِ باران
می مَکد شیر.
زندگی، سنجد و سیر و سمنوست
زندگی، سکّه وُ سیب و سبزه ست
زندگی، سُنبله ی نوروز است
بر سرِ سنّتی ِ سفره ی هفت سین.
.............................................
زندگی، مزرعه ی آخرت است
شخم باید زد ...
بذر باید کاشت ...
نان باید پخت ...
زندگی را باید
مثلِ یک تکّهی نان
بر سرِ سفره ی عشق
تقسیم کنیم.
زندگی : یک " گل سرخ "
کارِ ما دیدنِ " رازِ گل سرخ "
زندگی : یک شاعر
کارِ ما خواندن شعر :
" لحظه ها را باید شُست! "
" جورِ دیگر باید زیست "
..............................................
زندگی، لحظه ای است
که زمان می ایستد
در مکانی ...
... بی نهایت ...
و در آنجا :
حجم، خالی شده از لکّه ی وزن.
زندگی :
نقطه ای از یک خط است.
زندگی :
رویشِ یک بشر است.
زندگی :
ثانیه ای بیشتر از لحظه ی مرگ ...
زندگی :
... لحظه ی دیدارِ خداست.
.........................................................
زندگی را باید
مثلِ یک خاطره زیست.
زندگی را
باید زیست ...
باید زیست ...